O rasie

Cane Corso to psy niesamowite - silne, inteligentne, dumne, wrażliwe i pełne empatii. Dobrze traktowane obdarzają właścicieli wielką psią miłością, są niezwykle oddane, bardzo się przywiązują, uwielbiają spędzać czas ze swoją rodziną, dostosowując się do jej rytmu i aktywności. Są przy tym wielkimi pieszczochami i uwielbiają przytulanie, delikatne i cierpliwe wobec dzieci, a wychowane z innymi zwierzętami żyją z nimi w zgodzie i bez problemu je akceptują. Z psami tej samej płci bywają konfliktowe, choć nie jest to regułą i dużo zależy od cech osobniczych. Źle znoszą samotność i izolację, potrzebują dużej uwagi, bliskiego kontaktu z człowiekiem. Cane corso są świetnymi stróżami, o dobrze rozwiniętym instynkcie terytorialnym.

Potrzebują mądrego przewodnika, znającego behawior psów, ponieważ jedynie pełne porozumienie i stworzenie więzi pozwolą na rozkwit prawdziwej osobowości cane corso. Psy te, wbrew pozorom, mają delikatną molosową psychikę, są obdarzone doskonałą pamięcią, łatwo się uczą na pozytywnych skojarzeniach - potrzebują jednak określenia granic, jasnych, czytelnych komunikatów i konsekwencji. Bez większych problemów opanowują komendy podstawowego posłuszeństwa, świetnie realizują się również w obronie sportowej. Na spacerach nie oddalają się od swojego przewodnika, ale ich dobrze rozwinięty instynkt łowiecki często skutkuje pogonią za dziką zwierzyną. W szczenięctwie bywają kłopotliwe, zdarza się, że niszczą ogród, kopią dołki, gryzą rośliny, drzewka, krzewy. Z czasem zapędy niszczycielskie mijają, cane corso mają zrównoważony charakter, ale nawet w dojrzałym wieku pozostają aktywne i uwielbiają szalone zabawy. Nie jest to rasa długowieczna, żyją ok.10 lat, do końca pozostając w dobrej kondycji.

Cane corso to psy odporne i dość zdrowe. Rasa ta została stworzona do pilnowania obejść wiejskich i zwierząt gospodarskich, więc z natury rzeczy oczekiwano od nich siły, czujności i dobrej kondycji. Z racji rozmiaru i ciężaru cane corso są narażone na choroby układu ruchu - dysplazję stawów biodrowych (HD), łokciowych (ED),  barkowych (OCD). Za rozwój dysplazji odpowiedzialne są geny (dziedziczenie poligeniczne), a także czynniki środowiskowe - odpowiednie żywienie, suplementacja, unikanie śliskich nawierzchni, ograniczanie ruchu w okresie intensywnego wzrostu, szczególnie skoków, zrywów, długodystansowych spacerów. U cane corso może się zdarzyć wypadanie gruczołu trzeciej powieki (cherry eye), a także wady powiek - entropium, ektropium. Są to wady rozwojowe, które występują w pewnych liniach, stąd odpowiednia selekcja w hodowli pozwala zminimalizować ryzyko wystąpienia tych problemów.

Koszt utrzymania psa tej rasy - jedzenia i suplementów - wynosi 400-500zł miesięcznie. Oprócz tego należy w wydatkach uwzględnić zakup preparatów przeciwkleszczowych, środków na odrobaczanie oraz okresowe szczepienia. Utrzymanie rosnących szczeniąt jest droższe, cane corso w czasie intensywnego wzrostu jedzą więcej niż dorosłe psy, wymagają starannego wychowania i socjalizacji - dochodzą więc koszty psiego przedszkola i ewentualnie dalszych etapów szkolenia. Psy jako żywe stworzenia mogą również zachorować, stwarzać problemy behawioralne, czasami na różnych etapach życia potrzebna jest konsultacja specjalisty (ortopedy, okulisty, szkoleniowca). Pielęgnacja nie jest skomplikowana, ogranicza się do okazjonalnych kąpieli, okresowego wyczesania martwego podszerstka oraz systematycznego kontrolowania stanu uszu. 

Cane corso mają zazwyczaj doskonały apetyt i nie są wybredne. Jedzenie powinno być wysokiej jakości, szczególnie w okresie intensywnego rozwoju organizmu. Pies prawidłowo żywiony ma gęstą, błyszczącą sierść, jest zdrowy, odporny i ma dużo energii. Więcej o żywieniu psów w mojej hodowli można przeczytać w zakładce BARF/RAW.

Aby uzyskać uprawnienia hodowlane - status reproduktora lub suki hodowlanej - przedstawiciele rasy muszą spełnić warunki określone w regulaminie Związku Kynologicznego w Polsce. Pierwszym z nich jest ocena eksterieru, dokonywana przez sędziów kynologicznych na wystawach psów rasowych. Drugim - pozytywny wynik testów psychicznych, ocenianych przez sędziego prób pracy. Trzecim elementem kwalifikującym do hodowli jest wynik badania na dysplazję biodrową, wpisany do rodowodu przez uprawnionego ortopedę. Dopiero po spełnieniu tych wszystkich wymagań i po osiągnięciu odpowiedniego wieku, pies i suka mogą uzyskać kwalifikacje hodowlane.

(c) Copyright Wszelkie prawa zastrzeżone. Kopiowanie, powielanie i wykorzystywanie części lub całości informacji, zdjęć, grafik, kodów html, php, css, java script i innych zawartych na moich stronach w formie elektronicznej lub jakiejkolwiek innej bez zgody autora zabronione. Niniejsza strona internetowa podlega ochronie prawa autorskiego, na mocy ustawy z dnia 4 lutego 1994 roku. Wszelkie osoby reprodukujące tę stronę tak we fragmentach, jak i w całości bez wiedzy i zgody autora podlegały będą odpowiedzialności karnej.